sun sviti
Ahoj vanuit ahojland,
Ondertussen is er toch weer een weekje voorbij. Als er iemand een middel heeft om de tijd te doen stilstaan, een afstandsbediening ofzo? Zo met een knopje, één druk op de knop en alles blijft zoals het is,en ik krijg de gelegenheid om nog vanalles af te maken.
Vorig weekend was het stralend weer. Het was bijna 25 graden, geen weer om binnen te zitten dus! Het plan was dan om met Martin naar een heuvel te gaan rond plzen, daar naar een uitkijktoren te klimmen en te genieten van de natuur. Zalig! zondag hebben we dan een fietstocht gemaakt richting naburige dorpjes. Geen fietstocht zoals in het platte Vlaanderen, maar een met heuvels en dalen, doorheen het bos ...
Er begint ook wat voortuitgang te komen in mijn kruidenproject aka het mini-project binnen EVS. Het is dus de bedoeling dat ik de zorg over bepaalde kruiden voor mij neem, en zo vanaf het begin tot het einde kan zien hoe ervoor moet gezorgd worden. Erg leerrijk, vind ik. luik 1 is dus vooral gericht op kennis verwerven voor mezelf. Luik 2 is dan het opmaken van kleine kruidenzakjes voor de thee, het koken ... We hebben ook een kruidendroger waar het drogen van kruidenvlugger mee gaat
Verder was er vandaag een uistap naar de brouwerij. Een kleine brouwerij, wel nog eens leuk om te zien.
Ook was er onlang een client die vroeg als hij in mijn appartementsgebouw kon wonen. Hij vroeg als hij even kon kijken in mijn appartement hoe het er allemaal uitzag. Liefst zo vlug mogelijk. Wat moest ik daar op antwoorden ?:p De client in kwestie woont nog bij zijn ouders en dit idee kwam volledig uit zijn initiatief. Heb ik me er voorlopig onderuit gemaakt dat ik geen tijd had.
wel, tot de volgende
toedelsx
Mijn ervaringen in ceskyland
En hier ben ik weer, met een post ! Verassend, niet? Ik probeer nu wat meer te schrijven dan een keer per week. En ik probeer ook wat meer foto s te trekken, hoewel ik dat altijd vergeet. Ik vind een camera zo toeristachtig en ik geniet liever van het moment dan er een foto van te trekken, maar kom, ik zal mijn best doen:)
Vandaag schoot er een soort inzicht in mijn hoofd ...
ik was tsjechisch aan het praten, en had moeite om me uit te drukken. Het gesprek ging, heel toevallig, over het redlight district in Amsterdam. Ik wou iets zeggen maar liet het na omdat ik niet echt wist hoe eraan te beginnen en omdat ik dacht als een debiel te klinken, haha. Maar opeens dat inzicht ... je kunt beter als een onnozele taart(voor jou)praten dan hetniet te proberen. Want 1) je verstaat je eigen accent toch niet. Je kan nog met zo een dik accent praten als je wilt, je zal nooit echt(toch in deze fase nog niet) weten hoe het klinkt voor Tsjechen. Dus voor je accent moet je het al niet nalaten:) Ik denk wel dat ik een redelijk accent heb, vooral wanneer ik iets moet zeggen waar ik niet zeker van ben. Als ik ergens naartoe ga en iets moet bestellen, weten sommige kassamadammen al na twee woorden dat ik buitenlander ben (maarja, dat ligt hier ook een klein beetjeaan de grammatica, waarvan ik nog bijna niets gezien heb:)) Maar het valt nog wel mee, bijna iedereen zegt hier dat mijn uitspraak wel goed is. Maar misschien vergelijken ze hier met andere buitenlanders, en die schijnen een superhard accent te hebben (naar horen zeggen vooral de russen en de duitsers)
En dan nog nummer 2 en 3... 2) je leert woordenschat bij, 3) als de mensen je niet verstaan, is dat hun zaak, want ik heb het dan toch geprobeerd.
----------------------------------------------------------------------------
Allright! In ledovec zijn ze ook volop bezig metde voorbereiding voor hun circus paciento, met hun eenwieler oefenen ze in de tuin.
Dit wil ik ook nog eens proberen:)
---------------------------------------------------------------------------
Verder heb ik vandaag terug gekookt met clienten. Op voorhand had ik samen met een clientnauwkeurig 60 gram boterafgewogen, voor in de soep. Doe het maar in de pot, zei ik tegen hem. Zag ik even later dat hij de helft van een pak boter in de pot had gedaan! Dreef er daar een gele massa in de pot...je moet echt ogen op je rug hebben.Kheb het er toch een beetje uitgedaan, want botersoep is nu net iets té. Wanneer de soep klaar was, zag ik zo wel een paar botervlokken drijven in de soep, maar voor de rest was het wel eetbaar .
Ik merk ook nu dagper dag dat een ongestructureerde organisatie ook best kan werken (wanneer hij niet te groot is natuurlijk ! moest ledovec nog verder groeien, moet er wel een soort structuur komen, anders wordt het te ingewikkeld) Ik heb zelfs het gevoel dat mensen hierdoor meer verantwoordelijkheid krijgen om hun taken af te ronden. Er staat ook niet constant iemand op je vingers te kijken van : je moet het zo doen, volgens de protocollen ! en dat vind ik een hele verademing. Iedereen is er zichzelf, heb ik zo het gevoel. Natuurlijk heeft zo een organisatie ook nadelen. De tijd is een bijzaak, de personeelsleden van ledovec komen dan ook dikwijls te laat op uitstapjes met declientenofzo :) Maar dat neemt niet weg dat ze onverantwoordelijk zijn. Ik noem bv iemand die altijd op tijd is, alle protocollen nakomt en alles doet wat van hem verwacht wordt, nietper severantwoordelijk... Er spelen zoveel andere dingen mee, onverwachte factoren, menselijke emoties ...
----
KGa nog een beetje van de zon genieten,
toedeloe X
op het platteland
Co se stalo?
Vorige week kwam het zonnetje er door, wat het gevolg heeft dat het buitenwerken heel wat aangenamer werd. Zaadjes planten in de tuin, met de zon schijnend op je rug, zalig !
Verder stond er deze week nog het kaarsenmaken, de weverij en de tekenles met de clienten op het programma. Jaja, ik word nog een handige harry!Mijn twee linkerhanden van weleer evolueren stilaan naar een linkerhand en een rechterhand. Ik heb een paar weken geleden ook met silicone gewerkt. In mijn normale leventje zou ik hiermee denk ik bijna nooit in aanraking kome. Dat is wel het interessante, qua praktische dingen denk ik dat ik in dit jaar al meer geleerd heb dan de voorbije kotjaren- en ervoor. Maar wel ergens logisch natuurlijk, want ledovec is een verzamelplaats waar praktische vaardigheden worden aangeleerd: koken,bakken, in de tuin werken (ben nu gestart met mijn miniproject: ik ben verantwoordelijk voor een deeltje van de kruidentuin, en maak dus vam het begin tot het eind mee hoe en wat je juist moet doen :)), voor de beesten zorgen etc !
Vandaag ben ik met Martin nog eventjes gaan wandelen, naar een lokale pub om een pannenkoek te gaan eten (beetje de traditie in ere houden, hehe). Martin heeft me al ingewijd in het leven op het platteland...ontspannend voor tijdens het weekend, maar als ik er zou kunnen wonen? dat weet ik niet... Ik ben niet echt een citygirl, maar ook geen plattelandsgirl. Ik denk dat ik voorlopig ergens in het midden zit, dat wil zeggen dat ik nog kan evolueren naar het ene of andere uiterste :)
Waarmee ik de grootste moeilijkheden mee heb op het platteland, is het eten. Hier kan ik echt wel paginas over schrijven. Vlees, veel vet en zout ... Ik vraag me af hoe ze dat hier allemaal kunnen eten zonder teveel tijd op het toilet door te brengen') ik mis hier echt wel groenten. Als groenten gebruiken ze hier dikwijls van die bokaalgroenten, bewaard in een soort olie. Smaakt met andere woorden niet echt naar groenten
Het vlees...in de familie van Martin eten ze nog tamelijk gematigd in vergelijking met typische families van op het platteland, maar voor mij is het toch nog altijd wennen. Vlees gebakken in een dikke laag olie,hart, lever, vet en vel van het varken. Voor al dit heb ik toch vriendelijk bedankt, wat ook niet makkelijk is,aangezien er zoveel moeite in het eten wordt gestoken (de twee hoofdvragen zijn hier, 1: heb je het koud ? 2) heb je nog honger?) en ik ze op deze manier ook niet kan overtuigen dat ik ?cht geen eetstoornis heb(Wanneer ik vrienden van martin ontmoet,een vraag : eet ze wel ?)) In mijn leven als halve vegetarier stoot ik hier toch dikwijls op de vraag: hoe kunnen we nu een evenwicht vinden tussen martins eetgewoontes en de mijne?En op voedselvlak sluit ik liever niet teveel compromissen, omdat het tenslotte ook om mijn eigen welzijn gaat...
Ik zal het hierbij laten...de volgende keer meer :) en misschien ook wel een moraal achter het verhaal: niet al het eten is hier zo extreem hoor, het is enkel anders dan dat ik gewoon ben. ik heb hier wel geleerd om die dingen in perspectief te leren zien, en niet enkel vanuit mijn cultuur(mijn cultuur is de norm, en alles wat hier niet aan voldoet is anders en raar, bv het eten)
toedeloe X
namalovat se
Wel even een kort berichtje nu ik wat tijd heb! De zon straalt hier, straks ga ik ze eens gaan consumeren op het terrasje !
Co dneska? Vandaag zijn we met de clienten naar een schoonheidssalon geweest.
In de morgen begon het wat chaotisch, toen bleek dat een client dacht dat we naar de kapper gingen, en daarna naar de kosmetika. Met heel wat geween tot gevolg, en een half droevig-half boos gezicht voor de ganse morgen. 'Ik wil niet naar de kosmetika gaan !' Niets kon haar opvrolijken. Op het einde kreeg ze nog een massage, en dan leek ze toch wat gelukkiger.
Het schoonheidssalon was eigenlijk een school waar studenten hun vaardighedenkonden oefenen. Maar het resultaat was daarom niet minder: de vier clienten die meegegaan waren, straalden. De make-up maakte sommigen onherkenbaar. ge!epileerde wenkbrauwen, opgemaakte ogen ...het tsjechische woord voor jezelf opmaken is trouwens (na)malovat se, wat ook vertaald kan worden als verven. Vind ik wel grappig eigenlijk,bij dat woordstel ik me dan altijd voor dat ze met een grote verfborstel en pot te werk gaan om de persoon terug een beetje toonbaar te maken :p KGa je een keer schilderen !
Ook werden er massages gegeven . Jammergenoeg kon ik zelf niet op de massagestoel gaan zitten en was de plaats beperkt enkel voor de clienten.Maar kom, ik vond het leuk om gewoon te kijken en de voor-na metamorfose te zien. Bij de meesten vond ik het wel mooi, maar bij een persoon vond ik het er iets over, ik vond het zelf beter zonder dan met, maar kom, zolang ze er zelf mee gelukkig zijn he ')
zo , ik ga nu eens naar het terrasje, daarna tsjechische les en meeting met een paar bekenden..
toedeloe X
wekelijks bericht vers van de pers
Genietend van een fruitslaatje, heb ik besloten mijn wekelijks berichtje een dagje te vervroegen.
In het begin was het nog een tweedagelijks berichtje, ik vind het jammer dat ik dit nu niet meer haal, maar ik hoop dat mijn wekelijks berichtje toch alle honger naar informatie een beetje stilt :)
De afgelopen week hebben mijn collegas stiekem gelachen toen ik vroeg als er nog 'prase' was in de tuin. Ik bedoelde uiteraard 'prace' , maar omdat een verspreking in het tsjechisch ook zo vlug gebeurd, heb ik dit dus ook gedaan. Wat ik dus vroeg, was als er nog varken in de tuin was, maar natuurlijk bedoelde ik als er nog werk in de tuin was.
Prase, prace, praze ... drie woorden, een letter verschil, maar een totaal andere betekenis :)
Vorige week kwam het zonnetje ook tevoorschijn, dus zoals het op het platteland voorgeschreven wet is, begonnen we de tuin klaar te maken voor de zomer. Harken, zaaien... toch ook een compleet nieuwe wereld voor mij.
Harken, zaaien...en nu ben ik hard aan het denken, lieve mensen, wat ik nog gedaan heb vorige week, maar ik kan er nu eventjes niet opkomen. Ofja, ik heb soep gekookt met een client, jullie weten al dat ik dit doe, maar vorige week en gisteren was het toch even moeilijk:
X doet zout bij de soep.
'ja, het is nu wel genoeg, hoor, of we gaan hier sebiet zout vretten'
X heeft het niet gehoord en doet nog meer zout bij de soep
'STOP!'
X doet voort ...
Het is een client die een beetje bekend staat voor zijn selectieve doofheid, met selectieve soep tot gevolg. Je moet al beginnen roepen of lichamelijk tusseninkomen voor hij echt stopt. Een beetje zoutige soep als gevolg, maar de Tsjechen zijn dat hier toch gewoon, dus dat maakt niet uit :)
voor de rest heb ik vorige week..hm gebadmintond, naar de teeshop geweest, taalles geweest, eigenlijk niet zoveel beleefd . In het weekend was ik bij Martin, en die had mij overhaald om naar het kindercarnaval te gaan, hij moest daar de sound service doen. Zat ik daar tussen die kleine purnukkels, beetje kijken en nog mijn tsjechich kunnen oefenen, gelukkigwaren er toch nog mensen die met mij willen praten en niet weglopen vanaf het moment dat ze horen dat ik geen tsjech ben :) Het is alsof je op hun gezicht kan lezen dat er een vreemdelingentaalswitchalarmbel afgaat, haha, niet verkeerd bedoeld hoor.
Ondertussen hoor ik ook wel zo eens per week de vraag wat ik ga doen na dit jaar. Ja, ik weet het nog niet, ik kan het jammergenoeg niet voorspellen ... maar zowiewo kom ik in september wel naar huis hoor, om daar in rust te bezinnen, of eventjes te werken ..
Zo, ik ga het hier bij laten, ik zou ook graag echt proberen om meer op mijn blog te schrijven dan eens per week, maar ik zou ook wel graag eens willen weten wie hem eigenlijk leest, naast de vaste gang, ook zo een beetjein wat jullie allemaal geinteresseerd zijn om te horen? reacties zijn dus altijd welkom !!
midterm evaluation
Gisteren heb ik midterm-evaluation gehad.
Een evaluatie van de voorbije zes maand, want ja, ik zit in de helft :)
De evaluatie was met de manager van het psychiatrisch dagcentrum, en we hadden het over heel uiteenlopende dingen. De manager is een, ja hoe zeg je dat? Een .. unieke man :) in de goede zin. Om de uniciteit te duiden, zal ik het kort eventjes hebben over wat we besproken hebben in deze evaluatie.
Het eerste punt dat ik aanhaalde, was dat ik soms een gebrek aan structuur ervaarde in het centrum. Dat ik vond dat er een beetje weinig tijd was voor de vrijwilligers, en dat wanneer ik iets wou of wil aanhalen over bv het miniproject, hun sprekende gelaatsuitdrukking je al direct tot zwijgen dwingt. Of de gekende woordjes 'later, later '. Ze bedoelen het niet verkeerd natuurlijk, maar ze zitten zelf tot over hun oren in het werk. Dat laatste zei ik tegen hem. Hij antwoordde dat dit geen excuus kon zijn, dat ze in het begin veel meer werk hadden, maar dat ze zo een beetje in die ongestructureerde houding zijn blijven hangen. En dat ze nooit veel plannen in de toekomst, maar meer aan crisismanagment doen. hij zei dat vele werknemers en vrijwilligers dit al hadden gezegd, maar blijkbaar is er nog nooit iets veranderd. Want, zei hij, aan de ene kant is er dat ongestructureerde(hiermee bedoel ik geen vaste momenten waarop er met de vrijwilligers gepraat wordt, niet zoveel tijd, een doe-maar-wat-je-wilt-houding, geen feedback van de therapeuten), maar aan de andere kant, zegt hij, verkleint dit de afstand tussen client en therapeut. Er zijn geen specifieke protocollen of wat dan ook om je op een bepaalde manier te gedragen of om zo of zo te reageren wanneer een client iets doet(bv agressief is) Het ligt allemaal in de verantwoordelijkheid van de therapeut, die leert denken voor zichzelf. Zoiets zei hij dus, en ik merk ook wel dat ik meer leer denken voor mezelf wanneer ik minder structuur heb, dat ik meer kritisch word. En dat vind ik wel een goede evolutie. Ik denk alleen dat het moeilijk gaat worden wanneer ik terug in het normale werkleven beland, omdat ik nu zo stilaan deze houding een beetje overneem. Een werknemer zei eens: sinds ik in ledovec werk, heb ik het moeilijk om overal op te tijd te komen.hihi.
Als ik mijn vorige stages zo bekijk, waren protocollen altijd heel belangrijk. Er waren zelf protocollen voor de meest onnozele dingen, En al dat papierwerk dat erbij komt kijken...hier hebben ze dat natuurlijk ook, maar toch een heel stuk minder. En sorry, maar ik ben gelukkiger met minder protocollen dan met een hele dosis. Dat maakt een mens toch alleen maar gestresster. Ik kan hier nog veel meer over zeggen, maar ik zal maar zwijgen:) volgende keer misschien meer hierover.
Het volgende punt dat we dan bespraken is de taal. Ik zei dat ik me, vooral de laatste tijd, echt frusteer aan de taal. Ik denk dat ik nu pas in mijn frusteerfase ben beland :) En dat ik het gevoel had, dat wanneer ik iets in ledovec niet verstond, de therpeuten zoiets hadden van 'snapt ze het nu nog niet ' Hij zei daarop, dat als de therapeuten zich zouden irritiren, ze zich meer als therpauet zouden moeten gedragen.Vond ik wel een grappig antwoord :) Een typisch ledovec antwoord, zonder een echte oplossing. Ook was hij een jaar naar engeland geweest, en hij zei dat dit de mooiste periode was van zijn leven. Hij had namelijk een beperkte woordenschat in het engels, en na een tijdje begon hij ook in het engels te denken. Maar omdat zijn engels nog niet zo goed was, kon hij alleen maar in de woorden denken die hij al kende. Hij kon dus alleen maar aan simpele dingen denken.
Ik zei ook dat ik me door de taal een beetje gehandicapt voelde. Niet erg, zei hij, want dan ben je op de juiste plaats als client en kunnen we je helpen met je handicap :/
Wat hij ook zeitijdens de evaluatie, is dat vrijwilligers niet zo belangrijk zijn voor hen als werknemers en datze daarom minder tijd vrijmaakten voor vrijwilligers dan werknemers.Kan wel zijn,en omdat hij dat zei kon ik het ook wel pikken, maar het kwam toch ook wat ondankbaar en heel direct over. Hij zei, dat ze ook voorkomen om een heel goede band te hebben met de vrijwilligers omdat het afscheid anders te zwaar wordt.
Daarnaast had ik nog gevraagd als er een mogelijkheid was om eens naar een psychiatrisch ziekenhuis te gaan´´ kijken´´, om eens te zien hoe het systeem in tsjechie een beetje in mekaar zit. hij zegde toe, en ik hoop dus dat hij hierin gestructureerd te werk gaat en dit ook nog effectief zal doen, zonder dat ik het constant moet herhalen.
Zo, een hele boterham, en ik kan nog veel meer schrijven, maar ik moet ervandoor ...we hebben een annual meeting, waar ik ook pas sinds gisteren vanaf weet. Mijn vrije namiddag is er een beetje aan, maar kom, naar het schijnt is het wel interessant. Als ze moeite doen om af en toe eens te vertalen natuurlijk :)
Toedeloe,
uit de anonimiteit
Het is niet morgen of overmorgen geworden, maar een weekje ...
Dit zal ik nu proberen goed te maken :)
Misschien vertel ik eerst wat ik al enkele blogberichten wil schrijven, maar dat er nog niet van gekomen is.
Wel, sinds enige tijd heb ik een Tsjechische vriend. Sommigen zijn hier al van op de hoogte, anderen niet. Voor het eerst treedt hij dusuit de anonimiteit! Hij woont in een klein dorpje nabij Ledce, waar ik werk, en ik heb hem ook via Ledovec leren kennen. ja, inderdaad, Ledovec brengt mensen samen, op deze manier zijn er al veel koppels gevormd ')
Ik heb nu het gevoel dat ik ook vrijer kan vertellen over alles wat ik hier meemaak, aangezien ik toch een belangrijk deel van mijn tijd besteed bij hem. Als bijverdienste doet hij de sound service op concerten en festivalletjes. Zo was ik dit weekend op een countryconcert, waar ik zelf nooit naartoe zou gaan, maar waar ik me toch nog goed geamuseerd heb. Zo ben ik al ingewijd in verschillende muziekstijlen, wat ik erg blikverruimend vind! Country, disco, hiphop, folk, ska, metal, jazz...
Ja, en een vraag die ik constant hoor:wat ga je na je EVS doen ? Ik weet het niet, ik vind het eerlijkgezegd een aartsmoeilijke keuze, en op dit moment zelf een beetje een voorbarige keuze. Er zijn nog 5 maanden, ik heb geen glazen bol waarmee ik de toekomst kan voorspellen. In die vijf maanden kan nog heel wat gebeuren... Ik wil ook nog niet teveel denken aan de toekomst, want dan kan ik niet meer genieten van mijn EVS periode hier. EVS is nog altijd iets dat je maar een keer in je leven kan meemaken, die kans komt niet meer terug!
Dit gezegd zijnde, over M.S uit Z, bij P :)
wisselweek en praag
Weer een weekje voorbij!
Vorige week waseen wisselweek. Dit wil zeggen dat er vooral vergaderd werd over wat de volgende 6 weken wordt gedaan.
De tweede helft van de week kwam een vriendin uit Belgie op bezoek. Verfrissend vind ik het feit dat, wanneer iemand op bezoek komt die hier nog nooit geweest is, je terug bewust kan maken van de verschillen die er bv zijn met BElgie. De gekleurde huizen, de infrastructuur in Tsjechie (met de flatgebouwen).... wat vanzelfsprekend was geworden, wordt terug een ontdekkingstocht :)
We hebben samen wat musea gedaan(het poppen- en sprookjesmuseum :p Een beetje alternatief, maar heel interactief. Ik ben niet zo een museummens, dus de luchtige toon was wel plezant) We zijn in het weekend naar Praag geweest. Ook hier voelde ik me weer een echte toerist, hoewel ik er al een vijftal keer geweest ben. Het krioelt er van de toeristen, maar er zijn ook veel plaatsjes die nog niet ontdekt zijn door de toeristen, en daar houd ik wel van!Naast de usual sighseeing waagden we ons in de avond aan een ?ghosttour ´. Toen ik de gids van ver zag, met een rode paraplu, zwarte kleren inclusief hoed, en een lantaarn, had ik al zo het gevoel dat het wel nog een interessante tourzou kunnen worden.Toen hij begon te praten, merkte ik al twee zinnen dat dit vermoeden bevestigd werd. Eenbeetje een stereotypische Amerikaan, dieheel sensationele verhalen vertelde, maar niet op een manier dat het verveelde. Toen we waren rondgegaan in Prague, langs de plaatsen waar het zogezegd spookt, gingen we naar de kerkers van de toren/kasteel op het hoofdplein. Daar werden mensen gefolterd, opgesloten... De gids vertelde over de vreemde dingen die er al gebeurd waren met andere gidsbeurten. Ik ga niet in detail treden, en ik zeg ook niet dat ik er in geloof. maar naar het einde toe had ik zo een zin om de gids zijn mond toe te snoeren en naar boven te rennen omdat de engheidsfactor een beetje te veel werd !:p
Op zaterdagavond hadden we een hostel geboekt, naast heel wat nachtlawaai en een heel erg aanwezige drugsgeur wanneer je door de hangen wandelde, viel het wel nog mee:) Zondag was het dan tijd om afscheid te nemen ...
Maandag, terug een werkdag. Ik moest voor de eerste keer soep koken met twee clienten, die nogal de reputatie hebben niet de gemakkelijkste te zijn. Het begon al met de keuze van de soep. De ene client wilde per se een of andere soep, en toonde het recept, maar het was eenheel onduidelijk recept. Hij had het zelf opgesteld en er stond niet op voor hoeveel personen het was enzovoort. in Ledovec volgen ze meestal de client in de mate van het mogelijke, dus de therapeut stemde toe. Het was de bedoeling dat ik coordineerde, en dat de therapeut er enkel was om het tsjechische recept te vertalen( hoewel dat ook niet altijd gaat, want zijn engels is tamelijk gebrekkig en dan versta ik bijna evenveel van wat er in het tsjechisch staat')) Ik voelde me op dat moment terug een beetje een slachtoffer van de taal. Tijdens het maken van de soep, wilden de clienten ook voortdurend hun eigen dingen doen. Wanneer je instructies gaf, bv: wil je de uien snijden, dan willen ze iets anders doen, en dan is het heel moeilijk om hen te motiveren in een taal die je nog niet goed beheerst. Ook zat de ene client constant op het toilet. Ze begon aan iets, maar maakte het nooit af. Dus dan moest de therapeut het overnemen. Ahja, volgende keer beter, moest ik op voorhand geweten hebben welke soep het was, had ik me nog zo een beetje kunnen voorbereiden.
Oei, ik moet dringend naar de taalles. ik heb nog het een en ander te vertellen, zoals in het vorig blogbericht beloofd, ik probeer dit vanavond of morgen nog te doen!
groetjes