woord en beeld: kerio

Een sfeerbeeld. het podium, ctvrt na osm met de 'baas' van ledovec en enkele personeelsleden treden op als opener!

Sfeerbeeld

Theedrinken, met in het zicht het podium, maar toch niet zo gek op de foto

zingen maar:)

De geiten kunnen natuurlijk ook niet ontbreken ... terug naar de stal, bij de kiekens,voor ze al het gras opeten. De geiten 'uitlaten' is ook een taak die dagelijks gebeurd in ledovec door de clienten.

de natuurlijke weg laten uitgaan

Ondertussen is er in ledovec heel wat furore rond het thema 'liefde'. Er is een koppeltje. Maar de ene helft van het koppeltje is blijkbaar nog niet zo zeker van de liefde, aangezien ze, ook tijdens hun relatie, dikwijls eens van vriend verandert.

' Is X je vriend?'

' Ja, hij is mijn vriend!'

'en wat met Y(waarmee zeeen relatie heeft)?'

' dat is gewoon een kameraad!'

Hoe beleven mensen met een mentale handicap liefde? Waar zijn de grenzen en waar moet je ingrijpen? Tja, ik denk dat het vooral een kwestie is van aanvoelen. Want ook zij hebben recht op liefde, en wie zijn wij om te zeggen dat het niet mag. De natuurlijke weg laten uitgaan, en als men voelt dat er een grens overschreden wordt, erover in communicatie gaan.

Tja, de natuurlijke weg laten uitgaan... natuurlijk gaat dit niet altijd bij alles. Gisteren kookte ik met client X. Het is altijd een hele discussie wat ze wil koken. Ze wil steeds pannenkoeken bakken voor middagmaal, maar dat gaat natuurlijk niet. Zouden we nogal buikjes hebben :) Dan zijn we tot een akkoord gekomen: een soort risotto. Het was nog lekker, maar een klein beetje aangebrand, oeps! Ik vind het moeilijk om het koken te coordineren. Het is in theorie de client die kookt, met begeleiding, maar in praktijk is het natuurlijk anders. De ene gaat steeds een sigaretje gaan roken, of ze moeten naar het toilet, of ze willen 'odpod?ivat', ontspannen. Dan probeer ik ze steeds te motiveren:' nog eventjes dat snijden, en dan kan je gaan roken !' En de tijd dat je in motiveren steekt, neemt tijd af van het koken, zodat er wel eens een aangebrande geur door je neusgaten dringt.

Maar ik vind dat ook zo mama-achtig. Ik moet hen niet motiveren, ze moeten dat ergens vanuit zichzelf proberen, vind ik. Dus ik zei laatst gewoon dat het een eigen keuze is als ze willen gaan roken of niet, en dat ik de hulp in de keuken zeker kan gebruiken. En dat werkte blijkbaar beter dan mama-spelen.

So, thats it,

morgen is het kerio music fest in ledovec. een festival waar ik later meer over vertel!

de tijd

Ahoj všichni,

Ondertussen is er terug een week verdwenen, daar ergens in het verleden.

Er zijn nog drie weken ledovec. Dan is het al zomer en begint het werk aan het centrum zelf. Er zijn dan geen clienten meer, maar vrijwillgers van over heel europa komen naar Ledovec om het centrum voor te bereiden op het volgend jaar. Het doet echt raar, om te weten dat ik twee jaar geleden hier voor het eerst was. Het lijkt helemaal geen twee jaar, maar twee maanden, of twee dagen, misschien zelfs twee uren of twee minuten .

Gelukkig is de tijd maar een illusionair concept , de tijd vliegt niet, het lijkt enkel zo omdat we bezeten zijn door onze horloges.

Het horloge(is het nu de of het horloge?)zegt me: nog drie maand, doe wat je kan! Ga naar daar! ¨Dat heb je ook nog niet gezien! Probeer zoveel mogelijk op je project te verwenlijken! do the herbs!

Mr.horloge kan heel irritant zijn. De tijd tikt snel, maar gebruikmij wel! Weet je wat meneertje tijd, ik zet je even aan de kant, want door zoveel te willen doen bereik ik toch eigenlijk niks buiten een beetje meer stress. ik wil gewoon genieten van het moment.

. Kan allemaal wel zijn, maar ondertussen spreek ik mezelf nu alweer tegen als ik zeg dat ik een weekendje italie heb gepland en duitsland. Mr horloge nam het over, ik wou er zo graag heen. En nog steeds, natuurlijk. Ik zaler alleszins genieten van elk moment.

?au,

Ani?ka

faits divers

je weet dat je in Tsjechie bent als ...

- je een barbecue hebt om 10 uur smorgens inclusief met worsten! (heb ik toch gepast, aangezien ik een dik uur voordien pas ontbeten had)

- Wanneer je op straat hoort zeggen dat de beste groente een lekker stuk kotelet is.

- je cake eet als ontbijt, als dessert bij middagmaal, en als dessert van avondmaal.

- je al fietsend merkt dat het landschap toch niet zo plat is als aan de kust.

- je de woordjes tivole en fakt hoort vallen als goeiedag en tot ziens. Fakt is een woordje dat ze hier erg veel gebruiken, dat zoiets betekent als: echt? wel vreemd als je dat voor de eerste keer hoort. Vooral een engelse vriendin die hier woont , vertelde me dat ze erg verrast was toen ze het woordje voor de eerste keer hoorde, wegens de dubbelzinnige lading.

-------------------------

en nog een paar faits divers!!

- De laatste dagen was het hier vreemd weer: heel erg warm, maar in een halfuur kon het opeens beginnen bliksemen en donderen. Zoals...heb van een zalige zondagmiddag genoten, en nu is het alweer aan het overtrekken.

- Binnen twee weken is er weer een festival in ledovec, waar mensen de kans krijgen om nader kennis te maken met de werking van het centrum. De voorbereidingen zijn al volop op gang!

- mijn kruidenproject: morgen maak ik nog muntlimonade, ga ik eens nadenken over een theemengsel. De bedoelilng was ook om zalf te maken van paardestaart kruid(ook de eerste keer dat ik hier van gehoord had, het groeit hier bij bosjes als onkruid!), maar ik heb per ongeluk de verkeerde olies gekocht, oeps ! dat gaat dus mooi niet door. Het was een tsjechisch spraakmiserverstand, gelukkig kan ik de miskoopjes nog gebruiken voor andere doeleinden:)

papa(byebye in het tsjechisch !)

en ondertussen

Ahoj,

Na een tijdje blogstilte ben ik er weer...

vorige week:

- heb ik ontdekt dat je ook veel kan doen met groenten op de barbecue. Groentenbrochetten met kruiden, slurpt veel olie op en waarschijnlijk niet zo gezond, maar lekkerr:)

- was het, zoals je waarschijnlijk kan afleiden uit de vorige zin, stralend mooi weer!

- dat nu naar druilerig regenweer is omgeslaan.

- ben ik tot de conclusie gekomen dat ik beter niet meer ga zwemmen, of toch niet meer zoveel,, omdat ik denk dat ik overgevoelig ben voor het chloor in het zwembad.

- ben ik klatovy gaan bezoeken, Martin had er een concert, en heb ik dan maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om de cultuur op te snuiven, mooimooi...

- is er weer een duits-tsjechische bijeenkomst geweest, waar ik de enigste belg was en bijgevolg vooral engels praatte(volgen wie volgen kan)

- is mijn praktisch deel van mijn mini project 'officieel' van start gegaan met het maken van paardebloemenlimonade. Foto s volgen! Er groeien nog niet zoveel kruiden in de tuinen, dus ik ben een beetje beperkt, maar zo heb ik natuurlijk minder dingen om te kiezen, en hoe minder de keuze is, hoe makkelijker je kan kiezen:) Vandaag heb ik een soort kruidenolie gemaakt, om in salades te mengen, Die moet nog een paar weken in de zon staan en is dan klaar voor gebruik . Ook heb ik vandaag een muntcake proberen te bakken. Ik vond de muntsmaak iets te sterk, maar heb er een oplossing voor gevonden: een stukje aarbei erop, en de smaken passen héémels goed bij mekaar! Verder staat er nog op het programma: kruidenmengsels voor de thee(wel met niet geneeskrachtige kruiden, logisch...ben geen dokter), zalfjes, limonades, likeur ... en tijd is zo beperkt...

want ... eind juni, of beter gezegd, midden juni eindigt het therapeutisch seizoen. Dan hebben de clienten zomervakantie en wordt het centrum opgeknapt en klaargemaakt voor september, door vrijwilligers van heel europa.

- en dan begint het echte zomerseizoen... ik kijk al uit naar de zomer in Tsjechie. Dat vind ik toch altijd het leukste seizoen. Winter, donker om 5 u ...misschien heeft het ook zijn charme maar geef mij maar de zomer:)

- morgen probeer ik een les taichi uit met een redelijke zotte(hoewel zot...voor mij is 'vrij' het beste woord:) een hele vrije)vrijwilliger

- ben ik naar een klassiek concert geweest , de eerste keer in mijn leven...een klasgenoot uit de taalles speelde er, en het was echt mooi, het was voor mij net een uurtje meditatie.

- ben ik gisteren gaan verlorenlopen in het bos. Gelukkig ben ik nog op het juiste pad terechtgekomen voordat het begon te regenen en donker worden, anders zou ik toch wel wat gepanikeerd hebben.

- Denk ik dat ik het bos toch wel erg zou missen(het verlorenlopen uiteraard niet)...zalig toch, de straat oversteken, en je bent in het bos. Je kan er gaan lopen, kampvuren, zwemmenof gewoon eentje gaan drinken in de cafetaria aan de rand van het bos. Helemaal platteland is misschien iets té voor mij, maar leven aan de rand van het bos, met een tuin en een hond(wie had dat gedacht... ik ben dit jaar echt van honden beginnen houden,), ooooh zalig!

poedels X

terug in tsjechie

Ondertussen..

na een anderhalve week verlof ben ik terug in blogland. Een anderhalve week van ontspanning afgewisseld metinspanning(). 4 dagen in Marianske Lazne, 5 in Belgie.

Anderhalve week geleden reisden mijn ouders afnaarMarianske Lazne. In de tweede helft van de week ben ik bij hen gaan 'logeren'. Samen hebben we er eens lekker van genoten: het mooie weer, de omgeving met de vele waterbronnen en natuurzorgden ook verschillende keren voor een waaw- moment.Deze combinatie maakte het een heel geslaagde vakantie. Misschien later nog fotos, Martin was er de twee laatste dagen ook, en gewapend met zijn groot fototoestel kon geen enkel verdacht bewegend grassprietje ontsnappen. Gauw foto?s dus(en ondertussen heb ik het afkappingsteken op deze laptop nog altijd niet gevonden)

De week in Belgie was ook opladend: veel terrasjes, veel gelachen, getaterd maar ook het nadenken over het septemberverhaal was niet veraf.

Twee dagen geledentoegekomen in Tsjechie. Om vier uur in de nacht met de bus. Ik had lekker twee zitplaatsen voor mij. Ik heb er dan maar van genoten en in een ietwat geforceerde houding(duidelijk niet bedoeld voor mensen met lange benen) deed ik mijn ogen toe, mijn voeten het gangpad kruisend, op enkele decimeters van madame X. Eventjes dacht ik na of dat ethisch wel verantwoord was, maar mijn moeheid nam het over van de ethiek en daarbij had ik properverse sokken aan.

De eerste zaterdag heb ik mij beziggehouden met de verhuis van de ene kamer naar de andere kamer. Martin en ik verhuizen in het appartement naar de iets grotere kamer. Ik vond het indrukwekkend wat ik allemaal verzameld had in die acht maand dat ik hier al ben. Je kent dat misschien wel. Je zit aan je bureau en je denkt: tiens, ik heb hier geen webcam. Hm, een plant zou hier ook niet misstaan. Je komt thuis van de tekenles met een groot A2 pastelkleurwerk dat je niet wilt weggooien 'omdat je er zoveel uren aan hebt gewerkt'. En voor je het weet heb je een volle kast met A2 tjes en een geschilderde aap in klei.

Ik dacht, ik klaar het klusje in een uurtje of twee, maar het heeft toch aanzienlijk langer geduurd. En verder, is dit eigenlijk een puur luxeprobleem! dus -_-

Zondag ben ik naar een vliegtuigshow geweest. Zoals ze vroeger in Oostende hadden. Er waren russische gevechtsvlieguigjes, parachutespringers, vier vliegtuigjes die akelig dicht bij mekaar kunstjes uitvoerden(dan toch eventjes mijn ogen gesloten) Een voldane dag, enkel voelde ik me een beetje vergiftigd door de portie noodles die ik er gegeten had, mijn maagdarmkanaal kon het niet echt apprecieren.

De volgende dag na de twee weken eindelijk weerzien met de clienten. 'Je bent verbrand!' was het zinnetje waarmee ze me wilden verwelkomen. Ik zag er inderdaad als een tomaat uit en heb me dan maar met twee laagjes zonnecreme ingesmeerd voordat ik in de tuin aan het werk ging.

thuisgekomen van het werk, wilde ik me op vanalles en nog wat storten. Tsjechisch leren, die verzekering nog eens in orde brengen, aan mijn kruidenproject beginnen...Dit geeft natuurlijk een chaosresultaat: alles is half afgewerkt. Kan er mij iemand een beetje meer concentratie geven? ik ben bereid ervoor een webcam, een plant , een paar A2 tjes en een geschilderde klei-aap voor te geven .

----------------------------------------

en verder---helemaal off topic. Vandaag keek ik nieuws, en was ik tamelijk-eufemistisch uitgedrukt- geschokt door wat ik er zag. O.B.L doodgeschoten door de Amerikanen. Tafereel in Amerika : juichende mensen, viva america, viva obama(die opeens heiligverklaard is)...

Persoonlijk vond ik dit een heel voorbarige, emotionele en-mijn mening- onverstandige reactie. En in enige zin ook respectloos.O was er dan misschien niet meer, hij was enkel het kopstuk van een heel geraffineerde bende die dat nu niet zo zal apprecieren. De vreugdedansjes zullen vast naar bloed ruiken.

Hun reactie.. O heeft voor zoveel slachtoffers gezorgd, dus we feesten gerechtvaardigd. he maar... waar is het aandeel van amerika? Hun aandeel in deze oorlog? Laat nu eens zeggen, stel dat Obama vermoord wordt door Al-Q. en ze daar een vreugdedansje gaan uitvoeren voor het oog van tientallen camera.s. Wat zou dit oproepen bij het Westen? Ok, Al-Q kan dan een terroristische organisatie zijn, zij zien de dingen door een totaal andere werkelijkheidsbril dan wij. Daarom denk ik dat waarde-oordelen over wat goed en fout is, zoals een dansje makenhet er vingerdik oplegt dat het een goede zaak is geweest,een conflict zeker niet zal oplossen, maar eerder aanwakkeren...

well, ik had daar eens zin om over te schrijven, off-topic maar het maakte indruk op me.

---

Ann

Evsige plannen

Door plots schrijfinspiratie geprikkeld, schrijf ik eventjes neer wat ik nog graag wildoen in deze EVS periode. Geheel vrij, niet dat ik me er op vastpin, maar leuk om op te maken:

- mijn mini-project tot een goed einde brengen.

- kennismaken met de werking in een psychiatrisch ziekenhuis in Cechah, meelopen met circus paciento en op een eenwieler leren rijden.

- mluvit lepsi ?esky a mluvit ?esky s mým p?itelem.

- workshops volgen , over kruiden voor mijn mini project, en ook is er volgende week een over omgaan met seksualiteit van clienten. In het tsjechisch , hopelijk ga ik het verstaan, anders kijk ik gewoon naar de prentjes :)

- Een workshop organiseren omtrent chocola. Dat moet er gewoon bij. Maar aangezien ik een beetje last heb van ergeuitsteleritis heb ik nog niet heel concrete plannen om voor te stellen aan de verantwoordelijke.

- hieraan gekoppeld: nog eens een chocoladefondue organiseren voor de vrienden hier ! zoveel mogelijk tsjechische festivalletjes meepikken

- Me proberen niet op te jagen wanneer iemand denk dat ik niet eet.

- Meer sporten, perfecte omgeving hier met meertjes en bossen! Mountainbiken, op mijn mountainbike zitten en niet ernaast.

- Mezelf niet meer proberen te overtuigenaan vleeseters met een vastgesponnen mening

- een reis maken door Oost Europa samen met M.S, from Z, next to P(hoewel nu M.S., from P.)bij locals

- niet direct iets met EVS te maken, maar ik wil van facebook af. Maar het lukt me niet!Soms zit ik echt een beetje dwaas te staren op de startpagina van facebook en al meerdere keren heb ik me afgevraagd wat ik er eigenlijkop doe.Maar kom, het wordt minder

- en heel paradoxaal met de inhoud van het lijstje : minder plannen ! ik word letterlijk gek van veel te plannen op voorhand ...hoe meer ik plan, hoe gekker en kleiner mijn wereld wordt, heb ik zo het gevoel...toch veel leuker als je niet weet wat op je afkomt? ik ben ook al een deel gestopt met plannen.

ik weet mijn toekomst niet, ik weet niét wat ik binnen vijf maand ga doen ... Ik kan gewoon niet plannen, omdat ik nog niet weet hoe de volgende vijf maand gaan verlopen met M S uit P. an nog elke kant uitgaan. Hm, zal je misschien denken, een gevolg van je uitsteleritis? Nee, dit is iets helemaal anders. Maar dat ga ik de volgende keer uitleggen want nu is er dessert :)

de zeis beitelt

Vandaag:

De regen trotserend, beide knieen in een aardige modderondergrond, aardappelen plantend met een schop en een instrument waarvan ik het correcte nederlands woord al vergeten ben. Zeis?Beitel?Ik opteer voor het eerste, En anders noem ik het gewoon ding.

Meteen oerkracht plantte ik het Ding in de aarde, met het doel diepe geultjes te verkrijgen zodat de aardappeltjes zichonder een warm aardejasje zich niet moesten aantrekken van de plonsende aprilregen.

Mijn doel heb ik gedeeltelijk kunnen bereiken, met hulp van een toegesnelde man die aan mijn blekegezichtsuitdrukking dacht af te leiden dat ik elk moment kon flauwvallen, naast de patatjes op grond.

----

Verder heb ik deze en vorige week weer enkele mensen moeten overtuigen dat ik echt geen anorexia heb. Het komt mijn oren uit.

Maar nooit blijkt men overtuigd. Hoe kan je nu zo mager zijn?Ik was liever ook wat dikker geweest, maar moeder natuur heeft hier nu eenmaal zo over beslist.

'Natuurlijk ben je zo mager', zeggen velen,!' ze eet (bijna)geen vlees!'

Dat vind ik toch een beetje raar. Met vlees was ik ook al zo. En laat de mensen toch eten waar ze zich goed bij voelen. Leven en laten leven.... Laat mij toch lekker een bonenstaak zijn,ik kan er tochniet veel aandoenen ik voel mij goed zo:)

so ahoj,