een vlugge update

Ondertussen terug anderhalve week verder, met een gevuld, en paradoxaal genoeg niet gevuld programma.

De werkkampers vanuit heel Europa zijn vorige week aangekomen. Servie, Kroatie, Engeland, Duitsland en Belgie.

Samen knapten we het huis op: met cement en stenen voorkomen dat de schuur instort, heel wat kuiswerk... Ik moet eerlijk toegeven dat werkkamp dit jaar zwaarder was dan twee jaar geleden. Aan de andere kant zijn er ook momenten waarop er bijna niets te doen valt, na het middageten is het moeilijk om terug in gang te komen, en dan doen we eigenlijk bijna niets tot het bijna tijd is om naar huis te gaan:)

Ennn...Ook was er het hoogtepunt van de zomer, namelijk de kermis! Jong en oud komt samen, mensen van het dorp en van het stad.

Dat vergde ook heel wat voorbereidingen.Jammer genoeg viel de kermis een beetje in het water: regen, regen en regen.Het buitenprogramma werd dus beperkt, en de meeste activiteiten vonden binnen plaats in de schuur. De belgen hebben bv in de schuur een echte wafelenbak gehouden en het sloeg aan! door het slechte weer kwamen veel mensen naar de schuur om een echte belgische wafel te proeven met slagroom en chocolade. Jammergenoeg heb ik er zelf niet echt van kunnen proeven, want het deeg was op:(

Verder lag mijn spijsvertering heel het weekend een beetje in de knoop. Tja--wat wil je. Vrijdagavond was er een barbecue in Martins huis. Gooi de woorden barbecue en Tsjechie in een hoed, en je weet hoe laat hetis. Veel vlees, waarondervarkensknietjes, een hele portie cake als dessert. Voor het vlees heb ik bedankt, maar toch me nog volgegeten met tortillas. Daarna waren we nog uitgenodigd bij vrienden vanMartin. En blijkbaar was er een misverstand,want ze hadden een hele maaltijd voor ons bereid, wow. Ik kon geen pap meer zeggen :) Tweemaal overeten dus. Maar alles is nog goedgekomen!

Ik verlies een beetje mijn kunnen om te schrijven, man, mijn tekst lijkt zo synthetisch. Maar ik hoop dat het enkel een fase is waar ik door moet:)

toedels!

..

Alweer een tijdje geleden dat ik hier iets heb neergeschreven. De laatste weken had ik weinig schrijfinspiratie...maarr ik moet mijn nederlands een beetje trainen, ik begin de laatste werken zelf in het tsjechisch te denken. wel in beperkt tsjechisch, maar zoals martin -de -baas -van -ledovec zegt, impliceert dat ook dat je minder zorgen hebt, omdat je niet zo uitgebreid kan piekeren als in je moedertaal.

hier gaan we :)

Er zijn geen clienten in Ledovec, dus de werkweek ziet er ietwat anders uit, vooral praktisch werk. Heb ik de kans om aan mijn kruidenproject voort te werken. muntsiroop, dillesaus, goudsbloemzalf...ik voel me echt oud worden. wees dus niet verrast, beste lezer, alsu bij mijn thuiskomst een grijsharig vrouwtje begroet, het is wel degelijk ik! Maar kom, ik kan me er in uitleven dus dat is wel het belangrijkste!

Ook heb ik meegeholpen in de klerenwinkel second help. Second help is een firma, bedrijf, of hoe zeg je dat, die mensen met een pscyhiatrische aandoening tewerkstelt in een tweedehandsklerenwinkelom de sociale rehabilitatie te bevorderen. Zoworden er ook ex-clienten van ledovec twerkgestelt. Ik vond het wel interessant, dus had ik gevraagd om eens ee kijkje te nemen achter de schermen. Wat ik niet verwacht had, was dat ik er ook een namiddag effectief ging werken. de vraag kwam, en voordat ik nog maar had nagedacht zei ik ja, Aan de paskotjes. Ik was heel erg onvoorbereid en wist totaal niet wat ik in het tsjechisch moest zeggen, Ik heb het dan maar op een blaadje geschreven. Hoeveel stukken heeft u? Gepaste Kledingsstukken die u niet kiest, kunt u terug aan de staander hangen. Struikel over de woorden...oei, die madam zit al in het kotje en ik heb niet gevraagd hoeveel stukken ze heeft. het ging heel vlug, maar het was een leuke ervaring. Ik vind, als je de kans hebt, waarom niet?

vele therapeuten nemen nu vakantie, ledovec staat een beetje leeg...maar wordt klaargemaakt om terug vol te stromen! Volgende week komen er namelijk 5 belgen, 3 tsjechen eneen handjevol andere nationaliteitenom Ledovec om te toveren in een nieuw ledovec! 2 weken wordt er gewerkt,(tuin, in huis..)maar vooral niet overwerkt, want het is ledovec he :)

en volgende week zondag is het dan pout, oftewel kermis, hmm oftewel...ik vind het juiste woord niet...gewoon een gezellige dag met muziek, waar jong en oud elkaar ontmoet, waar er wordt gezongen en gegeten en gedronken...

šumava mountains

Gisteren was het offici'ele einde van het therapeutisch jaar...met een vakantie voor de clienten.

Van zondag tot woensdag trokken we naar de šumava-mountains om er te trekken, te genieten, te ontspannen ... Voor de medewerkers was het natuurlijk wel werken om alles goed te doen verlopen en alles te organiseren, maar ik heb het gevoel dat iedereen er toch van genoten heeft.

Het was heel mooi weer, dus een dag hebben we een uitstap gemaakt met de kabellift. En amai! ik was echt verrast dat iedereen op de lift wilde. Het was een eenpersoonszit, waar je echt niet zo comfortabel op zat. Het ding sloot ook niet zo goed. Ik heb heel de weg naar boven in een gespannen en krampachtige toestand overleefd, en was blij dat ik voet aan wal zette:)

Een lange wandeling later , besloten we een kampvuur te houden, inclusief typische tsjechische worsten(bu?t) waar het vet van afdruipt.

En dan tijd voor een nachtsspel :) met lichtgevende sticks hadden we een parcours afgebakend die de clienten een per een moesten volgen(op een weg, dus verloren konden ze niet lopen) Op de weg stond ik en vier medewerkers van ledovec, op een honderdtal meter van mekaar. Elk hadden we een instrument. De een een gitaar, de ander een fluit, ik had een drum... en de clienten moesten afgaan op het geluid. Hadden ze ons gevonden, kregen ze een kruisje op hun kaart:) En ook deze activiteit had succes!

De volgende avond hadden Annemie en ik het idee om een disco te houden. Ik had wat tsjechische muziek meegebracht, de tsjechische klassiekers! Check gerust :

http://www.youtube.com/watch?v=rUtDml62-BU&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=EZ1ucat_n9s

http://www.youtube.com/watch?v=hA38eM1hT5A

Manman, echt zalig! De meisjes hadden zich opgemaakt en de jongens zaten zich al af te vragen met wie ze gingen dansen.

Iedereen ging er echt voor, totaal niet op de maat maar met zoveel energie en drie uur aan een stuk !

En op de laatste daghad een client met het syndroom van downeen vraagvoor mijn medevrijwilligster...

'Ik moet je een geheim vertellen, kom mee naar mijn kamer '

'Wil je mijn mama zijn als mijn mama dood is ?'

'Ja, maar... heb je je mama niet graag?'

'Jawel, maar als mijn mama er niet meer is..jij bent zo lief, een goede mama !'

Ik vind het ook zo relativerend hoe de clienten over zulke simpele dingen uuuren kunnen praten. Op het kampvuuravond zaten twee jongen mij constant te herhalen dat het huis zoo mooi was, veel beter als de vorige vakantie. De concierge was ook zo lief, en ik ook... Een uur later voegde ik me terug bij hen, en ze waren nog steeds over hetzelfde onderwerp aan het praten.

toeldesyse!

Anna ani?ka

circus paciento

Vorige week ben ik gaan kijken naar 'circus paciento'.

Circus paciento is een circus met drie personeelsleden van ledovec. Samen gaan ze naar psychiatrische ziekenhuizen om er samen met de clienten een circusvoorstelling te houden. Een paar dagen voorbereiding en dan..voorstelling voor het publiek :)

Het was voor mij heel pakkend om te zien hoe ze de mogelijkheden van de client ten volle benutten. Er werd gejongleerd met waterflessen, gediabolood, gezongen... Voor de clienten die wat minder, of beter, anderecapaciteiten hadden was er ook vanalles. Clienten werden verkleed, mochten met toverstokjes zwaaien...en allemaal vonden ze het fantastisch.

Wat me wel opviel in het begin, is de grootte van het psychiatrisch complex... gigantisch! Ik deelde mijn verwondering dan ook met de therapeuten die mee waren, en zij konden mij nog zeggen dat er nog veel grotere complexen waren dan Horni Berkovice, waar ik was. Het complex bestond uit twintig tot dertig of weetikhoeveel grote gebouwen, er was een kerk, winkel. De ingang was afgesloten met een grote poort en bewaakt door een mevrouw die pernamant in het huisje naast de poort zat. Een ministadje. . .In Belgie heb ik al een paar psychiatrische ziekenhuizen gaan 'bezoeken', maar zo groot en afgesloten heb ik nog niet gezien. Martin zegt dat dit ook een erfenis is van het communisme. Vroeger werd iedereen die anders was, uit de maatschappij verstoten. Mensen met psychiatrische ziektes hoorden dan ook niet in de conforme maatschappij thuis, en werden ergens in een hoekje gestopt en vergeten ...

Pas op, ik heb alleen de buitenkant van het complex gezien, en de binnenkant van de kerk waar het circus plaatsvond. Ik kan dus niets zeggen over de zorg voor mensen met een psychiatrische aandoening. Ik heb dan ook gevraagd aan de verantwoordelijke van LEdovec als ik eens een dagje of meer mag meelopen met een sociaal werker.

cesky raj

Weekend in Cesky raj! Vorig weekend hebben Martin en ik een weekend in Cesky raj doorgebracht. Een prachtig gebied, met veel kastelen,grote rotsformaties...

even een pauze van de grote wandeling.. met een grote pannenkoek, aardbeien, chocolade en slagroon !

Deze twee foto s doen mij denken aan een incalandschap...grote rotsen, een meer...

nog een pauze:)

en de kastelen ...

wat we gezien hebben, is maar een heel klein deeltje van cesky raj. Je kan er gerust een week in wandelen, bezoeken en bezichtigen, zwemmen en ontspannen ...

ceskische groetjes

ledovec, de laatste week

Vorige week : Laatste week ledovec voor de clienten...

- Heb ik een taart gemaakt . Een echte ledovectaart!

- zijn de belgische vrijwilligsters uitgenodigd om deel te zijn van de 'parta' aka 'gang' van een client. Dat vond ik wel knoddig op een of andere manier.

no more morgenbriefings, vanaf nu wordt het schema ietsje anders ...

- om het jaar af te sluiten gaan we met zn allen op vakantie naar deSumava mountains. Deze week worden vooral hierrond voorbereidingen getroffen: welke activiteiten zullen er gegeven worden, zullen we het programma vrij laten of toch enige dingen op het programma zetten?

- ik zal meelopen met enkele andere diensten van ledovec, zoals beschermd wonen, beschermd werken(of hoe zeg je dat? het is nietin een beschutte werkplaats, maar onder begeleidingen gaan mensen met psychiatrischeaandoeningengaan werken in het park, op pleinen...) en het circusin een psychiatrisch ziekenhuis.

- en de rest is nog vaag :))

cau, budu skypovat!

en nog ondertussen..

Is de voorlaatste week van ledovec ingegaan. Dit betekent stilletjesaan afscheid nemen van de clienten ...

Volgende week is de laatste week. Daarna gaan we nog op weekend met de clienten, maar niet iedereen gaat mee. Sommigen ga ik dus voor de laatste keer zien, en daarom wil ik(en de vraag kwam ook van de therapeuten) iets voorbereiden voor mijn laatste week in ledovec.

Er ligt hier al een paar weken een groot chocoladehuisje, oorspronkelijk bestemd voor een vriendin van martin, maar doordat het feestje was afgelast zal ik het als versnapering in de pauze aanbieden.

Daarnaast....zou ik ook graag een gedichtje maken en voorlezen voor de clienten. Dit vergt nog wat denkwerk.

--------------

Dit weekend ga ik op weekend naar Brno, vrijwilligersweekend. We gaan er een oude molen reconstrueren. We slapen in militaire tenten, er is een militaire keuken en toilet ...ben benieuwd! Vanuit Plzen is Brno ongeveer 5uur met het openbaar transport(ligt dan ook bijna aan de andere kant van Tsjechie) ik ben benieuwd!

Het weekend erna ga ik naar Cesky raj met Martin, en dan op vakantie met de clienten...

mijn workshop

Gisteren heb ik mijn tussendoel bereikt ivm mijn kruidenproject. Ik had een workshop voorbereid voor de clienten in de kruidentuin.

Hoe het ging?

Mijn hoofdbedoeling was om met zintuigen te werken.Van een lange theoretische uiteenzetting zouden ze toch niet veel onthouden. Dus heb ik, ook met dank aan een aantal mensen die hele goede ideetjes gaven, een zintuigentocht door de tuin georganiseerd.

Hoe het begon ... Op tafel stonden er die soorten thee: cerny bes, citroenmelisse en muntthee. Het was de bedoeling dat ze aangaven hoe die smaken voor hun waren, en of ze eventueel wisten welke kruiden erin vermengd zaten. Nu denken jullie misschien dat ze dat nooit zouden weten...maar vele clienten wonen in een huis met tuin, en het is hier heel gangbaar om kruiden in je tuin te hebben. Enkelen konden dus uitmaken wat het was. Maar eerst was er de chaos ...

Ann:(schenkt de thee uit, in het tsjechisch): hoe smaakt het voor jullie?

Clienten(algemeen): Goed. Ga je morgen mee op uitstap?

Ann: dat weet ik nog niet. Aan wat doet de smaak je denken?

Clienten: aan thee.

Ann: en is dat een plezierige smaak?

Clienten: ja...hahahha, Vrouwen zijn zot!

Ann: ...

Hun aandacht krijgen was niet zo makkelijk, maar eenmaal ik die had, bleef die er wel.

Na het proeven gingen we naar de tuin en begonnen we met een spelletje. We gingen in een kring staan. In het midden lagen er vier kruiden. Een client moest weg uit de kring, ik nam een kruid weg, en toen die terugkwam moest die raden welk kruid weg was. In he tbegin was het wat moeilijk voor hen. De ene dacht dat er porei was weggenomen(in het tsjechisch is porei porek, en het kruid dat er lag was bieslook, pažitka. Gelijkend dus !), de andere munt omdat die alleen maar munt kende. Maar na een tijdje ging het veel vlotter.

Dan verdeelde ik de groep in kleinere groepjes. Ik had op voorhand groepsnamen bedacht, en er icoontjes op de computer bijgemaakt. De groepsnamen waren geinspireerd op kruidnamen en ook een klein beetje opde toepassing van het kruid

Zo waren er ...

En de mooie paardebloemetjes. Uiteraard was deze laatste ook een succes bij de meisjes:)

Zo gingen de paardebloemen, brandnetels en citroenmelisses aan het werk. Ik had gedroogde kruiden meegebracht. Ik liet ze hun ogen sluiten. Ze konden ruiken en voelen aan het kruid. Daarna konden ze de echte versie in de tuin zoeken, door het gedroogde met het verse te vergelijken.

Als afsluiter gaf ik hen fotootjes van kruiden. In hun groepjes trachtten ze het kruid van de foto in de tuin te zoeken.

En dan , tingeling, teebreak ! En weg waren ze...