de zeis beitelt
Vandaag:
De regen trotserend, beide knieen in een aardige modderondergrond, aardappelen plantend met een schop en een instrument waarvan ik het correcte nederlands woord al vergeten ben. Zeis?Beitel?Ik opteer voor het eerste, En anders noem ik het gewoon ding.
Meteen oerkracht plantte ik het Ding in de aarde, met het doel diepe geultjes te verkrijgen zodat de aardappeltjes zichonder een warm aardejasje zich niet moesten aantrekken van de plonsende aprilregen.
Mijn doel heb ik gedeeltelijk kunnen bereiken, met hulp van een toegesnelde man die aan mijn blekegezichtsuitdrukking dacht af te leiden dat ik elk moment kon flauwvallen, naast de patatjes op grond.
----
Verder heb ik deze en vorige week weer enkele mensen moeten overtuigen dat ik echt geen anorexia heb. Het komt mijn oren uit.
Maar nooit blijkt men overtuigd. Hoe kan je nu zo mager zijn?Ik was liever ook wat dikker geweest, maar moeder natuur heeft hier nu eenmaal zo over beslist.
'Natuurlijk ben je zo mager', zeggen velen,!' ze eet (bijna)geen vlees!'
Dat vind ik toch een beetje raar. Met vlees was ik ook al zo. En laat de mensen toch eten waar ze zich goed bij voelen. Leven en laten leven.... Laat mij toch lekker een bonenstaak zijn,ik kan er tochniet veel aandoenen ik voel mij goed zo:)
so ahoj,
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}