Co se stalo?

Vorige week kwam het zonnetje er door, wat het gevolg heeft dat het buitenwerken heel wat aangenamer werd. Zaadjes planten in de tuin, met de zon schijnend op je rug, zalig !

Verder stond er deze week nog het kaarsenmaken, de weverij en de tekenles met de clienten op het programma. Jaja, ik word nog een handige harry!Mijn twee linkerhanden van weleer evolueren stilaan naar een linkerhand en een rechterhand. Ik heb een paar weken geleden ook met silicone gewerkt. In mijn normale leventje zou ik hiermee denk ik bijna nooit in aanraking kome. Dat is wel het interessante, qua praktische dingen denk ik dat ik in dit jaar al meer geleerd heb dan de voorbije kotjaren- en ervoor. Maar wel ergens logisch natuurlijk, want ledovec is een verzamelplaats waar praktische vaardigheden worden aangeleerd: koken,bakken, in de tuin werken (ben nu gestart met mijn miniproject: ik ben verantwoordelijk voor een deeltje van de kruidentuin, en maak dus vam het begin tot het eind mee hoe en wat je juist moet doen :)), voor de beesten zorgen etc !

Vandaag ben ik met Martin nog eventjes gaan wandelen, naar een lokale pub om een pannenkoek te gaan eten (beetje de traditie in ere houden, hehe). Martin heeft me al ingewijd in het leven op het platteland...ontspannend voor tijdens het weekend, maar als ik er zou kunnen wonen? dat weet ik niet... Ik ben niet echt een citygirl, maar ook geen plattelandsgirl. Ik denk dat ik voorlopig ergens in het midden zit, dat wil zeggen dat ik nog kan evolueren naar het ene of andere uiterste :)

Waarmee ik de grootste moeilijkheden mee heb op het platteland, is het eten. Hier kan ik echt wel paginas over schrijven. Vlees, veel vet en zout ... Ik vraag me af hoe ze dat hier allemaal kunnen eten zonder teveel tijd op het toilet door te brengen') ik mis hier echt wel groenten. Als groenten gebruiken ze hier dikwijls van die bokaalgroenten, bewaard in een soort olie. Smaakt met andere woorden niet echt naar groenten

Het vlees...in de familie van Martin eten ze nog tamelijk gematigd in vergelijking met typische families van op het platteland, maar voor mij is het toch nog altijd wennen. Vlees gebakken in een dikke laag olie,hart, lever, vet en vel van het varken. Voor al dit heb ik toch vriendelijk bedankt, wat ook niet makkelijk is,aangezien er zoveel moeite in het eten wordt gestoken (de twee hoofdvragen zijn hier, 1: heb je het koud ? 2) heb je nog honger?) en ik ze op deze manier ook niet kan overtuigen dat ik ?cht geen eetstoornis heb(Wanneer ik vrienden van martin ontmoet,een vraag : eet ze wel ?)) In mijn leven als halve vegetarier stoot ik hier toch dikwijls op de vraag: hoe kunnen we nu een evenwicht vinden tussen martins eetgewoontes en de mijne?En op voedselvlak sluit ik liever niet teveel compromissen, omdat het tenslotte ook om mijn eigen welzijn gaat...

Ik zal het hierbij laten...de volgende keer meer :) en misschien ook wel een moraal achter het verhaal: niet al het eten is hier zo extreem hoor, het is enkel anders dan dat ik gewoon ben. ik heb hier wel geleerd om die dingen in perspectief te leren zien, en niet enkel vanuit mijn cultuur(mijn cultuur is de norm, en alles wat hier niet aan voldoet is anders en raar, bv het eten)

toedeloe X