Weer een weekje voorbij!

Vorige week waseen wisselweek. Dit wil zeggen dat er vooral vergaderd werd over wat de volgende 6 weken wordt gedaan.

De tweede helft van de week kwam een vriendin uit Belgie op bezoek. Verfrissend vind ik het feit dat, wanneer iemand op bezoek komt die hier nog nooit geweest is, je terug bewust kan maken van de verschillen die er bv zijn met BElgie. De gekleurde huizen, de infrastructuur in Tsjechie (met de flatgebouwen).... wat vanzelfsprekend was geworden, wordt terug een ontdekkingstocht :)

We hebben samen wat musea gedaan(het poppen- en sprookjesmuseum :p Een beetje alternatief, maar heel interactief. Ik ben niet zo een museummens, dus de luchtige toon was wel plezant) We zijn in het weekend naar Praag geweest. Ook hier voelde ik me weer een echte toerist, hoewel ik er al een vijftal keer geweest ben. Het krioelt er van de toeristen, maar er zijn ook veel plaatsjes die nog niet ontdekt zijn door de toeristen, en daar houd ik wel van!Naast de usual sighseeing waagden we ons in de avond aan een ?ghosttour ´. Toen ik de gids van ver zag, met een rode paraplu, zwarte kleren inclusief hoed, en een lantaarn, had ik al zo het gevoel dat het wel nog een interessante tourzou kunnen worden.Toen hij begon te praten, merkte ik al twee zinnen dat dit vermoeden bevestigd werd. Eenbeetje een stereotypische Amerikaan, dieheel sensationele verhalen vertelde, maar niet op een manier dat het verveelde. Toen we waren rondgegaan in Prague, langs de plaatsen waar het zogezegd spookt, gingen we naar de kerkers van de toren/kasteel op het hoofdplein. Daar werden mensen gefolterd, opgesloten... De gids vertelde over de vreemde dingen die er al gebeurd waren met andere gidsbeurten. Ik ga niet in detail treden, en ik zeg ook niet dat ik er in geloof. maar naar het einde toe had ik zo een zin om de gids zijn mond toe te snoeren en naar boven te rennen omdat de engheidsfactor een beetje te veel werd !:p

Op zaterdagavond hadden we een hostel geboekt, naast heel wat nachtlawaai en een heel erg aanwezige drugsgeur wanneer je door de hangen wandelde, viel het wel nog mee:) Zondag was het dan tijd om afscheid te nemen ...

Maandag, terug een werkdag. Ik moest voor de eerste keer soep koken met twee clienten, die nogal de reputatie hebben niet de gemakkelijkste te zijn. Het begon al met de keuze van de soep. De ene client wilde per se een of andere soep, en toonde het recept, maar het was eenheel onduidelijk recept. Hij had het zelf opgesteld en er stond niet op voor hoeveel personen het was enzovoort. in Ledovec volgen ze meestal de client in de mate van het mogelijke, dus de therapeut stemde toe. Het was de bedoeling dat ik coordineerde, en dat de therapeut er enkel was om het tsjechische recept te vertalen( hoewel dat ook niet altijd gaat, want zijn engels is tamelijk gebrekkig en dan versta ik bijna evenveel van wat er in het tsjechisch staat')) Ik voelde me op dat moment terug een beetje een slachtoffer van de taal. Tijdens het maken van de soep, wilden de clienten ook voortdurend hun eigen dingen doen. Wanneer je instructies gaf, bv: wil je de uien snijden, dan willen ze iets anders doen, en dan is het heel moeilijk om hen te motiveren in een taal die je nog niet goed beheerst. Ook zat de ene client constant op het toilet. Ze begon aan iets, maar maakte het nooit af. Dus dan moest de therapeut het overnemen. Ahja, volgende keer beter, moest ik op voorhand geweten hebben welke soep het was, had ik me nog zo een beetje kunnen voorbereiden.

Oei, ik moet dringend naar de taalles. ik heb nog het een en ander te vertellen, zoals in het vorig blogbericht beloofd, ik probeer dit vanavond of morgen nog te doen!

groetjes